Καταφέραμε εμείς οι περίφημοι νεοέλληνες να χάσουμε την ταυτότητα μας, κοντεύουμε να χάσουμε τις αξίες και τα ιδανικά, μας έκαναν να πιστεύουμε ότι για να γίνουμε ευρωπαίοι πρέπει να κοιτάμε μόνο το κέρδος από όπου και να προέρχεται ασχέτως κόστους, είτε σωματικά είτε ηθικά. Χάσαμε την ουσία του πράγματος προσπαθούμε όλοι μας να βολευτούμε κάπου να περνούμε έναν μισθό να σχολάμε να πηγαίνουμε σπίτι να παρατηρούμε την ζωή και τον πόνο των άλλων να λέμε από μέσα μας καλά είμαστε και πάλι απ’τήν αρχή. Χάσαμε αυτό που λέγεται ενδιαφέρον για τον άλλους, ενδιαφέρων για τo κοινό καλό και το καλό της πατρίδας μας. χάσαμε την αξιοπρέπεια-λεβεντιά μας μιας και το να πηγαίνεις στα πολιτικά γραφεία και να φιλάς κατουρημένες ποδιές έχει γίνει πολύ της μόδας, το να γλείφεις και να ρουφιανεύεις προκειμένου να ανέλθεις χωρίς να έχεις καμία αξία έχει γίνει “must” , το να κάτσεις στην ουρά και να περιμένεις είναι ντεμοντέ το να πάρεις μια αύξηση η μια θέση με μια επιστολή από βουλευτή η υπουργό είναι μαγκιά, το να κάνεις σωστά τη δουλεία για την οποία πληρώνεσαι είναι βλακεία.
Δεν μπορώ να ξεχάσω όμως και την εθνική περηφάνια που νιώθαμε όλοι μας, του να "είμαι Έλληνας" την εποχή των ολυμπιακών αγώνων όπου εκεί όλοι δώσαμε τον καλύτερο εαυτό μας χωρίς καμία ιδιαίτερη προσπάθεια μιας και το να είμαστε “καλοί” ως λαός υπάρχει στο DNA μας.
Και ας έρθουμε στα του οίκου μας, μετά τις τελευταίες επιτυχημένες δημοκρατικότατες εκλογές που δώσαμε άφεση αμαρτιών στους οδηγητές μας και στην αντιπροσωπευτική μας εικόνα στην διοίκηση και στους άλλους φορείς δείξαμε για ακόμα μια φορά ότι δεν μας ενδιαφέρει το κοινό καλό που περιλαμβάνει εμάς και κατεπεκταση την εταιρία αλλά ενδιαφερόμαστε περισσότερο το πόσες έδρες θα πάρει το κόμμα το όποιο υποστηρίζουμε ασχέτως με το τι πρεσβεύει και από το ποιούς πρεσβεύεται .Άλλωστε είπαμε αγωνιζόμαστε για την φανέλα, ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΠΡΩΤΟ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΕΧΕΙ Ο ΘΕΟΣ. Όλοι μας έχουμε τα πολιτικά μας πιστεύω και αυτό δεν είναι κατακριτέο απεναντίας είναι θεμιτό αλλά δεν μπορούμε όμως και να κλείσουμε τα μάτια και να πηγαίνουμε στην κάλπη ως πρόβατα ενός καλού ποιμένα –συνδικαλιστή και να ψηφίζουμε αυτούς που μας καταδεικνύουν χωρίς να έχουν αυτοί να δείξουν ένα έργο και πολύ περισσότερο να ξέρουν το τι θα πει Τραμ. Γιατί μην μου πει κανείς ότι οι νέοι υποψήφιοι με 6 μήνες εργασιακού βίου ξέρουν τα προβλήματα τις εταιρίας, τα τμήματα, τα άτομα κτλ διότι αλλοίμονο μας .Εκεί καταλήξαμε να προσπαθούμε να αναδείξουμε άτομα τα οποία όχι δεν είναι ικανά να μας εκπροσωπήσουν αλλά ακόμα δεν ξέρουν, απλά έχουν έρθει με την συστατική επιστολή καποιων.ΜΠΡΑΒΟ ΜΑΣ ΚΑΙ Σ’ΑΝΩΤΕΡΑ.
γιατι κατακρινεις την υποψηφιοτητα των νεων μελων αγαπητε συναδελφε?
ΑπάντησηΔιαγραφήεχουν και αυτοι το δικαιωμα του εκλεγεσθαι...
κατακριτεο ειναι μονο η επανεκλογη ατομων χωρις ουσιαστικη προσφορα στους συναδελφους μας παρα μονο τη προσωπικη προβολητους η οτι αλλο συνεπαγεται αυτο...
Συνάδελφε Θάνο αυτό που είπα είναι ότι οι νέοι συνάδελφοι που μπορεί να έχουν όλες τις αξίες για να μπορέσουν να μας εκπροσωπήσουν θα έπρεπε πρώτα να καθίσουν ως μελή του σωματείου για ένα εύλογο χρονικό διάστημα προκειμένου να μάθουν την εταιρία δηλαδή τους εργαζόμενους τα τμήματα τα προβλήματα της καθώς και λίγο την συνδικαλιστική ιστορία της .Μετά από αυτό το διάστημα και εκείνοι θα μπορούν να δράσουν καλύτερα και εμείς θα τους ξέρουμε και θα μπορέσουμε να τους εμπιστευτούμε προκειμένου να μην γίνουμε στο ίδιο έργο θεατές...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια ειδηση που μας ενδιαφερει ολους
ΑπάντησηΔιαγραφήΓλιτώνει τη μείωση μισθών ο ΟΤΕ
Η μείωση μισθών κατά 7% αφορά οργανισμούς και δημόσιες επιχειρήσεις όπου το κράτος έχει την πλειοψηφία, ακόμη και αν πρόκειται για εταιρείες του Δημοσίου που είναι εισηγμένες στο Χρηματιστήριο.
Για παράδειγμα, οι εργαζόμενοι σε φορείς όπου το κράτος έχει το 51% (ΔΕΗ, ΕΛΤΑ, ΟΣΕ, ΗΛΠΑΠ, ΕΑΒ, Τραμ, Τράπεζα Ελλάδος, Αγροτική Τράπεζα, Ταχ. Ταμιευτήριο, Τράπεζα Αττικής, κ.ά.) εμπίπτουν στο ψαλίδι μισθών κατά 7%, ενώ γλιτώνουν την περικοπή οι εργαζόμενοι στον ΟΤΕ, όπου η πλειοψηφία και το μάνατζμεντ δεν ανήκουν στο κράτος.
Η εν λόγω διάταξη, φέρνει τα πάνω κάτω και στις συμβάσεις του ιδιωτικού τομέα, καθώς αποδυναμώνει την ισχύ της Εθνικής Σύμβασης Εργασίας η οποία, άγνωστο πως, καλείται να περάσει από τις συμπληγάδες της κρίσης και τις προσταγές των Βρυξελλών.