Υπάρχουν φορές που και το ποιο τέλειο σχέδιο ή σύστημα ή μηχάνημα παρουσιάζει ατέλειες, ελλείψεις ή θεωρείται ανεπαρκές και είσαι αναγκασμένος να ξανασχεδιάσεις ή να αναθεωρήσεις ή να ξεκινήσεις και πάλι από την αρχή.Και μετά από λίγο καιρό πάλι τα ίδια και φτου και από την αρχή.Έτσι περίπου συμβαίνει και με τις ανθρώπινες σχέσεις <εργασιακές,αισθηματικές,φιλικές κτλ> ,στην αρχή ενθουσιάζεσαι κάπου αργότερα προβληματίζεσαι και κάπου πριν τέλος αρχίζεις να αναθεωρείς ή επαναπροσεγγίζεις μέχρι να έρθει κάτι άλλο και παέι λέγοντας.
Αυτή την σκέψη μου δεν ξέρω γιατί την δημοσιοποιώ,ίσως επειδή θεωρώ ότι βρίσκομαι κάπου στην μέση δηλαδή στο στάδιο του προβληματισμού που αφορά εργασιακές σχέσεις και το αύριο των εργαζομένων σε μια εταιρεία που ανήκουμε και την αγαπάμε και θέλουμε να προκόψει γιατί μαζί της θα προκόψουμε και εμείς και οι οικογένειες μας, αισθάνομαι λοιπόν την σκέψη να την εκφράσω και να την μοιραστώ με κάποιους άλλους.
Ρωτήθηκα από πολλούς συναδέλφους για αρκετά θέματα που αφορούν την εργασία, άλλοτε απάντησα με χιούμορ ,άλλοτε εκνευρισμένα και άλλοτε με διάθεση με σοβαρότητα και καταννόηση όπως για παράδειγμα για ποιο λόγο συμμετέχω στην δημιουργεία ενός καινούργιου σωματείου ή γιατί δεν συμμετείχα στις τελευταίες εκλογές στις 18-02-10.
Η απάντηση είναι απλή ,για όλα τα παραπάνω ,επειδή προβληματίζομαι για τα εργασιακά μου επειδή δεν αισθάνομαι να έχω κάποιον που να με εκπροσωπίσει χωρίς να προβάλλει το <ΕΓΩ> αλλά το <ΕΜΕΙΣ> και όχι οι <ΔΙΚΟΙ ΜΟΥ> αλλά το <ΟΛΟΙ>, και στο τέλος αφήνω το καλύτερο επειδή <ΖΗΛΕΥΩ>.
Ναι αυτό που διαβάζεται <ΖΗΛΕΥΩ> ίσως να είναι και το ποιο σημαντικό και μην σας φαίνετε παράξενο.ΖΗΛΕΥΩ ένα σωματείο που να προβάλλει αιτήματα ,διεκδικήσεις και θα δώσει αγώνες για το <ΕΜΕΙΣ> χωρίς μηχανισμούς ,ιδιοτέλεια και εσωστρέφεια με έναν και μόνο σκοπό τις καλύτερες συνθήκες εργασίας τόσο θεσμικά όσο και οικονομικά.
Τολμώ να πώ ότι χαίρομαι το σωματείο των οδηγών <ΣΗΤΑ> και αυτό που κάνουν χωρίς μηχανισμούς ,με όρεξη και πάθος.Θα τους παρομοίαζα με κάποιους μπαλαδόρους που δεν τουσ ενδιαφέρει ούτε το γήπεδο που θα παίξουν ,ούτε το αποτέλεσμα που θα φέρουν άμεσα αλλά τους ενδιαφέρει να αγωνίζονται με ευπρέπεια ,ενωμένοι γιατί γνωρίζουν ή κατάλαβαν ότι το πρόβλημα του ενός είναι το ίδιο πρόβλημα για όλους και αυτομάτως αποκτούν την μέγιστη διάθεση διεκδίκησης για όλους .Ίσως κάνω λάθος ίσως........
Στην πραγματικότητα μία τέτοια φιλοσοφία ή αντίληψη είναι αυτή που επικρατεί από όπου και αν προέρχεται αν το <ΕΓΩ> γίνει <ΕΜΕΙΣ>.
Η δημιουργεία ενός καινούργιου σωματείου δεν έχει καμμία τύχη αν δεν έχει συγκεκριμένο στόχο που θα προσεγγίζει θα απαιτεί και θα διεκδικεί για όλους του εργαζόμενους ,χωρίς να είναι απαράιτητη η ιδεολογία και οι μηχανισμοί.
Κάπου εδώ θα σταματήσω γιατί μάλλον σας κούρασα και κανονικά θα έπρεπε να κλέισω με ένα γενικό προσκλητήριο ή κάλεσμα για συμμετοχη ή για μια νέα αρχή κτλ,κτλ.
αλλά μάλλον θα επιλέξω κάτι ποιο απλό και από το κείμενο που εγραψα.
Συνάδελφοι μήπως ήρθε η ώρα να γίνουμε περισσότερο ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ.
ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ στην εργασία μας,στις επιλογές μας ,στις απαιτήσεις μας ,στα δικαιώματα μας και πιο υπέυθυνοι στους ρόλους που αναλαμβάνουμε ή μας αναθέτουν
Συγνώμη αν σας κούρασα ή εκνεύρισα αυτές ήταν οι σκέψεις και απλά τις έγραψα
ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΣΤΟ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΤΕΧΝΙΚΩΝ ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ.
Καραδήμας Ιωάννης
Εργαζόμενος Κέντρου Ελέγχου Λειτουργίας
